Το Γαλαξίδι είναι συνώνυμο της ναυτικής παράδοσης της χώρας μας, ιδιαίτερα με την ανάπτυξη της εμπορικής ναυτιλίας. Μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, τα Γαλαξιδιώτικα ιστιοφόρα όργωναν κυριολεκτικά όλους τους ωκεανούς του κόσμου.
Όταν ο ατμός αντικατέστησε το πανί, η προσήλωση των ιδιοκτητών και των καπεταναίων του στην παράδοση και η άρνηση ή η αδυναμία τους να ακολουθήσουν την εξέλιξη των καιρών οδήγησαν στην παρακμή και τελικά στην εξαφάνιση του εμπορικού στόλου.
Ήδη από τη βυζαντινή περίοδο και αργότερα επί τουρκοκρατίας, το Γαλαξίδι ήταν γνωστό για το ναυπηγείο του και τα περίφημα ιστιοφόρα που ναυπηγήθηκαν εκεί.
Ακόμα και σήμερα τα μικρά πευκοδάση εκεί μαρτυρούν την πηγή του ξύλου από το οποίο κατασκευάστηκαν.
Πολλοί εφοπλιστές από άλλα μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού εκείνη την εποχή παρήγγειλαν τα πλοία τους στα ναυπηγεία της πόλης. Τον 18ο και 19ο αιώνα ήταν το πρώτο ενεργό εμπορικό λιμάνι στην Ελλάδα και ένα από τα πρώτα στη Μεσόγειο.
Η ικανότητά τους να ταξιδεύουν ελεύθερα σε λιμάνια του Αιγαίου, του Ιονίου, της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας τους έκανε ιδανικά οχήματα για τη διάδοση επαναστατικών ιδεών για την ελευθερία.
Την εποχή εκείνη η πόλη διέθετε 40 ποντοπόρα εμπορικά πλοία με μεγάλο εξοπλισμό, καθώς και μεγάλο αριθμό μικρών εμπορικών πλοίων και ισχυρή χερσαία στρατιωτική δύναμη. Κατά την Επανάσταση του 1821 ο στόλος του Γαλαξιδίου έπαιξε σημαντικό ρόλο.
Συνεργάστηκαν ιδιαίτερα καλά με τους στόλους της Ύδρας και των Σπετσών με υψηλό όμως κόστος.
Μετά την επανάσταση, η πόλη είχε καταστραφεί ολοσχερώς. Το 1829, όσοι κάτοικοι είχαν γλιτώσει από την Σφαγή επέστρεψαν και ξαναέχτισαν την πόλη τους. Εκτός από τα σπίτια τους έχτισαν και το περίφημο ναυπηγείο.
Το 1892, ο εμπορικός στόλος της πόλης έφτασε στο μεγαλύτερο αριθμητικό ύψος του, είχε 550 πλοία, πολλά από τα οποία ήταν ικανά να μεταφέρουν περισσότερους από 1.100 τόνους φορτίου, και πλέει σχεδόν σε όλες τις θάλασσες του κόσμου.
Από τότε μέχρι το 1902 περίπου, διήρκησε η «χρυσή εποχή» του Γαλαξιδίου.
Μαζί με τη Σύρο αποτελούσαν τα δύο βασικά ναυτιλιακά κέντρα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους
Δυστυχώς, τα καλά πράγματα δεν διαρκούν πολύ, και στις αρχές του 20ου αιώνα, οι Γαλαξιδιώτες αντιμετώπισαν απροσδόκητους αντιπάλους…
Η Ατμοκίνηση άρχισε να κερδίζει την παγκόσμια εμπορική ναυτιλία, αλλάζοντας ριζικά την εικόνα και τα στοιχεία της. Ήδη από το 1870, οι παραγγελίες για την κατασκευή μεγάλων ποντοπόρων ιστιοφόρων άρχισαν να μειώνονται αισθητά. Το 1903 ήταν όταν έπεσε το τελευταίο πλοίο στη θάλασσα…
Είναι πραγματικά περίεργο το πώς οι εφοπλιστές του Γαλαξιδίου δεν συμβάδισαν με την εποχή.
Το Γαλαξίδι περιγράφεται ως παραδοσιακός και καλοδιατηρημένος οικισμός από το 1967 .
Διατηρεί σχεδόν ανέπαφο τον χαρακτήρα και την αυθεντικότητά του και φαίνεται ότι αντιστάθηκε με επιτυχία στην επίθεση του τσιμέντου.
Η εκκλησία του πολιούχου του Αγίου Νικολάου είναι χτισμένη στην κορυφή ενός λόφου και φαίνεται από απόσταση τόσο από στεριά όσο και από θάλασσα. Ωστόσο, το σημερινό κτίριο είναι χτισμένο στη θέση μιας παλιάς εκκλησίας του έβδομου αιώνα που χτίστηκε επίσης στη θέση ενός αρχαίου ναού που πιθανότατα ήταν αφιερωμένος στον Απόλλωνα.
Στα στενά πλακόστρωτα δρομάκια του, αλλά και στο λιμάνι και την αγορά μπορείτε να βρείτε εστιατόρια, ταβερνάκια, παραδοσιακά ουζερί , καφέ, ζαχαροπλαστεία και μπαράκια. Άλλα μοντέρνα κι άλλα εντελώς παραδοσιακά, είναι βέβαιο ότι μπορούν να ικανοποιήσουν όλα τα γούστα.
Σε αυτό λοιπόν το βίντεο θα δούμε την πόλη απο ψηλά και θα περπατήσουμε στα δρομάκια της πόλης, θα δούμε τα όμορφα σπίτια ,θα περπατήσουμε στην παραλία και θα δούμε το Γαλαξίδι στολισμένο για την εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου !
Ελπίζω να σας αρέσει το βίντεο και θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας!
Κάντε εγγραφή στο κανάλι μου!
Καλή Θέαση !!!
